มูลนิธิโครงการเพื่อชีวิต

คนจำนวนประมาณ 440,000 คนมีชีวิตอยู่และติดเชื้อเฮชไอวีในประเทศไทย และในจำนวนนั้นเอง มีเด็กที่อายุต่ำกว่าสิบสี่ปีจำนวนประมาณ 4,100 คน จังหวัดเชียงรายเป็นจังหวัดหนึ่งที่ถูกโรคเอดส์แพร่กระจายอย่างหนัก และไม่มีบ้านสำหรับเด็กที่เลือดเป็นเฮชไอวีบวก มูลนิธิโครงการเพื่อชีวิตก้าวเข้ามาปะทะกับความตายด้วยชีวิตและความหวัง และบ้านน้ำใจก็ได้เริ่มขึ้น โดยมีวัตถุประสงค์ที่จะเป็นบ้านสำหรับเด็กทารกที่ติดเชื้อเฮชไอวี ผู้ซึ่งไม่สามารถได้รับการดูแลเอาใจใส่จากญาติหรือบ้านที่รักและให้ความปลอดภัยได้ 

เด็กที่ได้รับผลกระทบจากเชื้อเฮชไอวีแต่ละรายได้รับการดูแลเอาใจใส่จากเจ้าหน้าที่ที่บ้านน้ำใจตราบเท่าที่เขามีชีวิตอยู่ นี่คือคำสัญญาที่มาจากใจ ที่ทำให้นำ้ตาเจ้าน้าที่ใหลลง อาจจะทำให้เขานอนน้อยเพราะดูแลคนเหล่านี้จากวินาทีของความตาย และทำให้เขามีความยินดีมากล้น เวลาที่จะเห็นเด็กๆ ที่ใกล้จะตายตอนมาใหม่ๆ กลายเป็นเด็กที่หัวเราะ เล่นสนุกสนานได้ เข้าโรงเรียนได้ และเป็นเด็กธรรมดาๆ ทั่วไป นี่คือชีวิต

เรื่องราวของชีวิตจริง

เล็ก*ยังมีชีวิตอยู่ และนี่คือความมหัศจรรย์

แม่ของเธอคือหวาน*ที่เคยทำงานเป็นหญิงขายบริการในเมืองพัทยา จากการที่รู้ตัวว่ามีเลือดเป็นเฮชไอวีบวกและคำพูดที่ว่า “ไม่มีเวลาเลี้ยงลูก” เธอตัดสินใจอย่างจริงจังที่จะทำแท้ง จนกระทั่งเจ้าหน้าที่ของศูนย์ทามาร์ (ซึ่งเป็นหนึ่งในโครงการของมูลนิธิฯ) ได้แสดงให้เธอเห็นคำตอบอีกทางหนึ่ง คำตอบอีกทางนั้นคืออะไร? ก็คือบ้านน้ำใจ ที่เป็นโครงการของมูลนิธิฯ สำหรับแม่และเด็กทารกหรือเด็กๆ ที่ติดเชื้อเฮชไอวี เวลาหวานเข้ามาอยู่บ้านน้ำใจ เขาทั้งผอม ขาดสารอาหาร เต็มด้วยการบาดเจ็บและมีปัญหากับการหายใจ การปรับตัวเข้ากับที่นั่นไม่ใช่เรื่องง่ายเลย จากเดิมที่มีแสงสีตระการตา เสื้อผ้าหรูหราให้ใส่และเมืองศรีวิไลที่ไม่มีการหยุดพัก เมืองพัทยากลายมาเป็นที่ๆ เงียบสงบ และเหมาะแก่การอธิษฐานด้วยสันติสุขในบ้านน้ำใจ แต่หวานก็ค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไป เริ่มที่จะรับเอาความรักและการดูแลเอาใจใส่จากเจ้าหน้าที่ จากผู้หญิงคนอื่นๆ และจากเด็กๆ ที่อยู่ที่นั้น หนึ่งวันหลังจากวันคริสมาสต์ หวานก็คลอดเล็กออกมา ขอบคุณสำหรับการดูแลจัดยาให้หวานจากบ้านน้ำใจเพราะช่วยให้เล็กถูกคลอดออกมาด้วยสุขภาพที่แข็งแรง หลังจากการคลอด หวานเลือกที่จะเลี้ยงเล็กไว้แล้วพาไปอยู่กับพ่อแม่ของเธอที่ภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย และบ้านน้ำใจก็ยินดียิ่งนักที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของการนำการคืนดีสู่ในครอบครัวนี้

เรามักจะชอบ “ตอนจบที่เต็มล้นด้วยความสุข” แต่ทว่า หวานอยู่กับครอบครัวได้ไม่นาน โดยไม่สนใจกับคำอ้อนวอนของคนในครอบครัว หวานก็กลับไปทำงานเป็นหญิงขายบริการที่เมืองพัทยาอีก แต่ก็ยังมีข่าวดีที่ว่าเธอฝากเล็กให้อยู่กับครอบครัวที่นั่น เขารักและดูแลอย่างใส่ใจกับเล็ก พวกเขารู้ว่าเล็กคือชีวิตที่มหัศจรรย์ นี่คือเล็ก และนี่คือชีวิต

(*นามสมมุติ)

ติดต่อบ้านน้ำใจ

1. UNAIDS - Thailand AIDS Progress Report 2015 - www.unaids.org/sites/default/files/country/documents/THA_narrative_report_2015.pdf and www.unaids.org/en/regionscountries/countries/thailand